جامعه و فرد هر دو بر روي هم تاثير متقابل دارند. زندگي مشترك با ازدواج دو فرد آغاز مي‌شود كه در دو محيط متفاوت تربيت شده‌اند و تفاوت‌هاي فراواني دارند. اين تفاوت‌ها مي‌تواند منشا اختلافات فراواني شود و سلامت رواني خانواده را به خطر بيندازد. يكي از مشكلاتي كه در جوامع امروزي فراوان شده است دعواها و مشاجراتي است كه در خانواده‌ها ديده مي‌شود. اين مشاجرات كه منشا آن اختلافات بين زن و شوهر است به طور مستقيم بر رفتار آن‌ها در خارج از خانه و در سطح جامعه تاثير مي‌گذارد. در خانواده‌اي كه جوان متشنج است، افراد سلامت رواني خود را از دست مي‌دهند و فرزند يا فرزنداني كه در اين خانواده متولد و تربيت می‌شوند نيز از اين آسيب‌ها در امان نمي‌مانند. ريشه بسياري از جرائم و نابه هنجاري‌هايي كه در خانواده به وقوع مي پيوندد از يك خانواده نابسامان آغاز شده است.

اولين راه‌حلي كه براي اين معضل رو به افزايش پيشنهاد می‌شود دقت در امر ازدواج و يادگيري مهارت‌هاي لازم براي شروع زندگي مشترك است. خانواده يك نهاد اجتماعي كوچك است كه اگر مهارت لازم در اداره آن و تربيت افراد آن را نداشته باشيم دچار آسيب فراوان مي‌شود و عواقب آن آسيب‌ها دامان جامعه را نيز خواهد گرفت. مشكلات درون خانواده اگر در همان جا درمان شود بسيار راحت‌تر خواهد بود از زماني كه اين مشكلات وارد جامعه شوند و جامعه را دچار بحران كنند. خانواده‌هايي كه محكم و استوار هستند افراد آن نيز داراي تربيتي صحيح هستند.

زن و شوهري كه رابطه آن‌ها بر مبناي عشق بنا شده است و صداقت حرف اصلي را در اين رابطه مي‌زند مي‌توانند فرزنداني تربيت كنند كه در جامعه از هر آسيبي در امان بمانند زيرا روش صحيح رويارويي با مشكلات را آموخته‌اند.

در خانواده‌هايي كه اعتقادات مذهبي به معناي واقعي آن وجوددارد، اعضاي آن درهمه امور خدا را در نظر مي‌گيرند و ازخطاكردن و اعمال ناشايست خودداري مي‌كنند.